حضرت امام محمّد تقی(علیه السلام)نهمین پیشوای شیعیان، یگانه فرزند حضرت رضا(علیه السلام)است که در روز دهم رجب سال 195 هجری قمری در مدینه چشم به دیدار جهان گشود. آن حضرت در هفت سالگی به مقام امامت رسید، و در 25 سالگی به سجده شهادت نشست. شهادت پیشوای نهم حضرت جودالائمه(ع) در روز آخر ماه ذی قعده در شهر بغداد،سال 220 اتفاق افتاد. آن بزرگوار در سن 25 سالگی توسط طاغوت زمان خویش مسموم گردید. شهادت آن امام بزرگوار بر امت اسلامی تسلیت باد. در میان امامان معصوم(علیهم السلام)سه امام در خردسالی به امامت رسیدند: امام جواد(علیه السلام)در هفت سالگی، امام هادی(علیه السلام)در نُه سالگی و حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در پنج سالگی.
از این رو، از همان عصر این سؤال مطرح شد که با توجّه به مقام بسیار ارجمند امامت، چگونه انسانی در خردسالی به امامت می رسد؟ چرا که دوران شکوفایی رشد و عقل در مردان، به طور معمول از پانزده سالگی شروع و در چهل سالگی به تکامل می رسد. و نظر به این که این مسأله در مورد امامان(علیهم السلام)نخستین بار در مورد حضرت جواد(علیه السلام)رخ داد، در آن عصر، از جنجالی ترین مسأله روز بود.
حضرت رضا(علیه السلام)قبل از امامت امام جواد(علیه السلام)به بیان پاسخ این سؤال می پرداختند، و با روشن گری و آگاهی بخشی، اذهان را روشن می ساختند.
بررسی امامت حضرت جواد(علیه السلام)
بازگشت، اصحاب و شاگردانش او را سرزنش کردند و به او گفتند: «تو عموی پدر حضرت جواد(علیه السلام)هستی، در عین حال با این سن و سال، این گونه در برابر حضرت جواد(علیه السلام)که خردسال است فروتنی می کنی و دستش را می بوسی و آن همه احترام شایان می نمایی؟ علی بن جعفر(علیه السلام)گفت: ساکت باشید. آن گاه محاسن خود را به دست گرفت و گفت:
«اِذا کانَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لَمْ یُؤَهِّلْ هذَا الشَّیبَةَ وَ أَهَّلَ هذَا الْفَتی وَ وَضَعَهُ حَیْثُ وَضَعَهُ، اُنْکِرُ فَضْلَهُ، نَعُوذُ بِاللّهِ مِمّا تَقُولُونَ بَلْ اَنَا لَهُ عَبْدٌ؛ اگر خداوند صاحب این ریش سفید را شایسته (امامت) ندانست، و این نوجوان را سزاوار دانست، و به او چنان مقامی داد، آیا من فضیلت او را انکار کنم؟ پناه به خدا از سخن ناروای شما. من غلام و برده او هستم و او مولای من است».
درباره این سایت